Werking van ons pijnsysteem

Ons pijnsysteem is een geavanceerd systeem dat ons waarschuwt voor gevaar. Dankzij het pijnsysteem trekken we onze hand terug bij vuur, stoppen we met een wedstrijd na een blessure. Het is een natuurlijk beschermingsmechanisme om te overleven. Het pijnsysteem bestaat uit zenuwen, het ruggemerg en de hersenen. In het hele lichaam zitten pijnsensoren die pijnsignalen kunnen vervoeren. Het pijnsysteem kan verschillend reageren en zich daarmee aanpassen aan de situatie.

Actief pijnsysteem

Wanneer een voetballer zijn enkel verstuikt kan het  het pijnsysteem zo werken dat de wedstrijd kan worden uitgespeeld en de speler zich pas na de wedstrijd bewust wordt van de ernst van de blessure. Op meerdere plekken in ons pijnsysteem kan het pijnsignaal juist wel of juist niet worden doorgegeven, waardoor we later bewust worden van pijn. Tevens onstaat er door weefselschade tijdelijk een verhoogde gevoeligheid in de prikkelverwerking van ons pijnsysteem. Wanneer de weefselschade door de enkelverstuiking is hersteld, zal de verhoogde gevoeligheid van het pijnsysteem afnemen, de pijn verdwijnen en kan de speler de trainingen weer hervatten.

Overactief pijnsysteem

Echter verzwikt een voetballer zijn enkel tijdens een wedstrijd én heeft hij op zijn werk een conflict met de baas óf wil hij graag aankomende zondag opgesteld worden in het eerste elftal  dan wordt het pijnsysteem overactief en worden verschillende hersengebieden actiever.
Ook wanneer een pijnprikkel heftig is of langdurig aanhoudt ontstaat er een toegenomen gevoeligheid van ons pijnsysteem. De pijn die ontstaat door veranderingen in het pijnsysteem of beschadiging van het zenuwstelsel kan leiden tot chronische pijn.

In stand houdende factoren

Naast langdurige en extreme pijn spelen psychologische en gedragsmatige factoren een rol in het onderhouden van chronische pijn. Psychisch ongemak, gedachten en verwachtingen over onze pijn, sociale uitsluiting of afwijzing, leiden tot stress en een verhoogde
activiteit van ons pijnsysteem.  Het ontstaan en de instandhouding van chronische pijn is een samenspel tussen diverse  factoren. Soms spelen er meerdere factoren tegelijkertijd in iemands leven.
De instandhoudende factoren kunnen worden ingedeeld in drie categorieën:
–  familiair–genetische aanleg, vroegere traumatische ervaringen, depressie, persoonskenmerken/levensstijl
–  lichamelijke en psychosociale stressfactoren
–  slechte lichamelijke conditie, (bewegings)angst, belemmerende verwachtingenen, hypervigilantie ( overdreven aandacht voor pijn),
ziekte bekrachtigende omgeving, stress, negatieve emoties/gevoelens..

Tot rust brengen van het pijnsysteem

Door het verbeteren van het functioneren van het pijnsysteem kan deze weer tot rust gebracht worden. Aangezien het pijnsysteem beïnvloed wordt door diverse somatische (lichamelijke), psychologische en sociale factoren, is het belangrijk deze factoren in kaart te brengen en te kijken op welke wijze ze effect hebben op het pijnsysteem. Van belang is dat de patiënt het idee kan omarmen dat lichaam en geest één zijn en een holistische visie accepteert, zodat er een begin gemaakt kan worden voor gedragsverandering.